Pes Etmek Yok

Neden pes etmediğimi sorarlar. Senin yaşadıkları yaşasam 1 gün durmaz dönerdim dedikleri İngiltere de 2 yıl kaldım. İlk satış görüşmemek giderken düştüm, çorabım kaçtı dizim kanadı, yöneticim sonra gideriz dönelim dedi dönemedim. 100 TL lik bir satış için otobüsle Yakuplu'ya gitmem diyenlere inat 5 otobüs değiştirmeyi göze alarak yoldaydım. Aralarda kusmayı göze alarak karnım burnumda müşteri ziyareti yapmak pek akıllıca değildi. 

Ama bilmedikleri bir şey vardı. Ben 90 Körfez savaşında Şırnak'ta adı olmayan kızlar gördüm onlar için okuyordum. Teneffüste oyun oynadı diye faullerinden tutularak ayakları yerden kesilen Ahmet için çalışıyorum . 3 saat yalın ayak okula yürüyen çocuklar gördüm ben. 

Güzel memleketimin en güzel yerlerinin sürgün yeri olduğunu gördüm ben. Kısaca anlatıyım sürgün yeri ne demek. Hani senin şehrinde rüşvet alan, işini namusuyla yapmayan, tacizci, tecavüzcü sapık ne kadar memur varsa işte onlar işten çıkarılamaz önce sürgün yer. Sürgün yediği yerde 14 yaşında Mehmetçiğin elden gitmesin diye, bütün hayallerini bir kenara atıp şehit olduğu yer!!!

Şimdi neden çalışıyorum, işimi hakkıyla yapmaya çalışıyorum biliyor musun? Söyleyeyim; Tüm bunlarla birlikte, askeri okuldan tüm hayalleriyle birlikte atılan tüm öğrenciler için, Mülkiyeden atılan tüm hocalar için, 20 yaşında hiç bir canlıya silah tutmadan Beşiktaş'ta canlı bombanın üstüne atlayan polisim için, Kayseri'de tıraşını olup kokusunu sürdükten sonra heyecan içinde otobüsün kalkmasını beklerken patlayan Askerim için, Soma da ölen madenci için, kuyudaki köpek için, 14 yaşında evlendirilen kızlar için, başı örtülü diye okutulmayan arkadaşım için, bir otel uğruna Karadeniz 'de diri diri yakılan hayvanlar ve ağaçlar için, Cumhuriyet için, özgürlüğüm için, özgürlüğün için, oğlum Yiğit Bilge için.

Sende vazgeçme, umudunu yitirme. Elinden gelenin en iyisini sevgiyle, hak gözeterek adilce yap. Güzel günler bize gelmez biz onlara gideceğiz.